ام کلثوم دختر ابراهیم البَلتاجی بود و در سال ۱۸۹۸ در یک روستا در شمال قاهره متولد شد. پدر وی اذان‌گوی روستا بود.
ام کلثوم در خانواده ای تنگدست بزرگ شد. او از کودکی سروده های پدرش را که برای خواندن تواشیح مذهبی می سرود، از بر می کرد. وی از سیزده سالگی همراه پدرش به روستاها میرفت و شعرهای عارفانه می خواند. صدای او در همین ایام توسط استادان فن، کسانی چون ابوالعلاء محمد و زکریّا احمد، شناسایی شد.
ام کلثوم در سال ۱۹۲۳ روستا را ترک کرد و راهی قاهره شد تا با ابوالعلاء، دوست پدرش و یکی از موسیقیدانان معروف آن زمان مصر، دیدار کند. در همین ایام بود که خواندن را شروع کرد و ترانه های بسیاری از خود به یادگار گذاشت.
ام کلثوم، سال ۱۹۵۰، در اوج شکوفایی خوانندگی خود ترجمهٔ رباعیات خیام به عربی را خواند که توسط احمد رامی به عربی برگردانده شده بود.
دوران خوانندگی امّ کلثوم از ۱۳سالگی تا ۷۳سالگی یعنی ۶۰ سال کامل ادامه یافت.
اگرچه ترانه‌های امّ کلثوم به زبان عربی است، ولی در ایران نیز محبوبیت خاصی دارد و تأثیر شعر و ترانه‌های او بر شعر و ترانه‌های فارسی دیده می‌شود.
در سال ۱۹۷۵ ميلادی حال ام کلثوم رو به وخامت نهاد. روزنامه ها هر روز از شرایط جسمانی او خبر تهیه می کردند. در سال ۱۹۷۵ او بر اثر نارسایی قلبی و کلیوی چشم بر این جهان فانی بست.
در مراسم تشییع پیکر این هنرمند مردمی، ۴ میلیون تن از مردم قاهره و سایر کشورهای عربی شرکت کرده و با اشکهای خود او را بدرقه کردند.
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
