رئوف، به معنای مهربان است. یعنی کسی که با پیرامون خود خوش رفتار و خوش قلب است. حال میتوان تصور کرد وقتی بازجو و شکنجه گری وحشی به نام اصلی علی همتیان، نام مستعار خود را «رئوف» می‌گذارد، معنای آن چیست؟
رئوف کیست؟
علی همتیان معروف به رئوف، یکی از بازجویان قرارگاه ثارالله تهران در بند ۲ الف سپاه پاسداران در زندان اوین است. وی بسیاری از زندانیان سیاسی و فعالین سیاسی دستگیر شده را مورد بازجویی و شکنجه قرار داده است.
بازداشتگاه ۲ الف متعلق به اطلاعات سپاه پاسداران واقع در زندان اوین محل بدنامی است که تعداد زیادی از بازداشتی های اعتراضات سراسری و یا فعالین سیاسی، در آنجا بازجویی شده و مورد تحقیر، توهین، آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفته‌اند.
از جمله زندانیان سیاسی که «رئوف» در بازجویی آنها نقش داشته میتوان از آرش صادقی، گلرخ ابراهیمی ایرایی، همسر زندانی سیاسی سهیل عربی، محمد نوریزاد و آتنا دائمی نام برد.
این بازجو، فعالین را به محلهایی در خیابان صابونچی، اتوبان نیایش، جنب مؤسسه اوج و یا خانه ی امنی در اتوبان افسریه احضار می کند.
این شکنجه گر دژخیم، در بازجویی هایش زندانیان را مورد بدترین توهین ها و فحاشی ها قرار می دهد. وی در حین بازجویی صندلی را به صورت زندانی پرتاب می کند و یا اینکه برای اذیت و آزارهای طاقت فرسا، زندانی را از دسترسی به داروهای حیاتی اش محروم می نماید. وی زندانیان را آنچنان سیلی می‌زند که دچار خونریزی های مکرر از ناحیه بینی می شوند و یا دندانهایشان می شکند. او با کفش خود بر بردن زندانیان ضرباتی می زند که باعث شکستن و یا ترک استخوانهای آنها می گردد.
رئوف، یک کمربند چرمی دارد که همیشه با آن کمربند شروع به زدن زندانی و فرد بازداشتی می‌کند. با این روش گاها تا ده دقیقه زندانی را می زند که از هوش و حال میرود.
زندانی سیاسی سهیل عربی، در اظهارات و نوشته هایش به حضور «رئوف» در بازجویی ها و شکنجه همسرش نسترن، اشاره می کند و چنین می‌گوید:
«رئوف در بازجویی‌های همسرش نیز حضور داشته و بر اثر ضربه وارده این شکنجه گر، زانوی نسترن (همسر سهیل) دچار شکستگی می شود.
رئوف در جریان اعترافات اجباری من در اسفند ۹۳ به همراه علی رضوانی (مدت‌ها بعد از پروژه اعترافات، علی رضوانی را در تلویزیون به عنوان خبرنگار دیدم) متن اعترافات را تنظیم و در اختیار تیم فیلمبرداری قرار می‌دادند. در تمام مراحل فیلمبرداری و اعتراف‌گیری از من، در خانه امن سپاه که سه تیم از شبکه افق، بیست و سی و باشگاه خبرنگاران جوان حضور داشتند، این دو نفر صحنه‌گردان اصلی پروژه اعترافات اجباری بودند. آقای رضوانی سر تیم و کارگردان هر سه تیم فیلمبرداری بودند. مثلا از ایده‌های ایشان این بود که به جای نوشتن اعترافات به روی کاغذ، متن بر روی ال‌سی‌دی یا لپ‌تاپ نمایش داده شود تا با نگاه مستقیم من به سمت دوربین شکل اعترافات طبیعی تر به نظر برسد و … به یاد دارم رئوف، در معرفی علی رضوانی به همکارانش او را هم دوره‌ای خود در قرارگاه عمار و حاج علی خطاب کرد».
این عنصر کثیف و بیرحم، به نام‌های مختلفی خود را معرفی می کند ولی اکثر زندانیان وی را به نام «رئوف» می شناسند.
وی در سال ۹۴ در مراسم سخنرانی خامنه ای، در ردیف اول حضور یافت که توسط زندانیان و فعالین شناسایی شد. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
