۱۰ اکتبر روز جهانی علیه اعدام است. در تقویم سال به روزهایی برمی خوریم که بیان اراده و خواست بشر برای رسیدن به روزهایی بهتر و بدون درد و رنج در زندگی است. یکی از این روزها دهم اکتبر، روز جهانی لغو اعدام است.
در سال ۲۰۰۲ سازمان عفو بین الملل و سازمان همبستگی جهانی علیه مجازات اعدام، برای اولین بار روز دهم اکتبر (۱۸ مهرماه) هر سال را بعنوان «روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام» اعلام کردند تا از این طریق دولتهایی که جان شهروندانشان را به شیوه اعدام می‌گیرند، موظف به لغو این مجازات ضدانسانی نمایند.
دیکتاتوری حاکم بر ایران چهل سال است که از ابزار اعدام برای ایجاد خفقان و تثبیت حاکمیت خود بطور دائمی استفاده کرده است؛ چرا که دست کشیدن از ابزار اعدام و سرکوب به معنی نابودی نظام ولایت فقیه است.
در حالی که در قرن بیست‌ویکم بسیاری از کشورها در جهان حکم نفرت انگیز، اعدام را از قوانین خود حذف کرده‌اند، اما در ایران این حکم همچنان قانونی است و ایران تحت حاکمیت دیکتاتوری ولایت فقیه، همچنان رکوردار اعدام است.
شهروندان با اتهامات سیاسی یا امنیتی به اعدام شده و به چوبه های اعدام سپرده می شوند. بسیاری از شهروندان نیز که قربانیان همین نظام هستند، با اتهاماتی همچون مواد مخدر، قتل، سرقت و … به دار آویخته می‌شوند.
با یک تفاوت که اعدام متهمان محکوم به قتل به خانواده مقتول سپرده می شود. به این وسیله دستگاه قضاییه ولایت فقیه به این تریب دستان خونین خود را پشت خانواده مقتول پنهان می‌کند.
با وجود اینکه ظاهرا قانون اعدام قاچاقچیان مواد مخدر متوقف شده است، اما ایران همچنان رکورددار اعدام در جهان است. اعدام کودک – مجرمان، زنان و جوانان نیز همچنان ادامه دارد.
آقای جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر در امر ایران، در بخشی از دومین گزارش سالانه خود که در مردادماه ۹۸ منتشر شد، اعلام کرد: «مقامات قضایی ایران اجرای مجازات اعدام را ادامه می دهند. از جمله اعدام کسانی که در زمان ارتکاب جرم، کودک بوده اند.»
گزارشگر ویژه سازمان ملل همچنین نسبت به استفاده از حکم اعدام در ایران عمیقا ابراز نگرانی کرده و اضافه کرده است: «در سال ۲۰۱۸ هفت مورد اعدام افرادی که در کودکی جرم مرتکب شده اند، گزارش شده است و حدود ۹۰ نفر نیز که در زمان ارتکاب جرم کودک بودند، با خطر اعدام مواجه هستند.» گزارشگر ویژه ملل متحد اقدام ایران در اعدام این افراد را کاملا ممنوع دانست و از ایران خواست فورا به اجرای آن پایان دهد.
گزارش پیش رو، توسط کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، از اجرای اعدام در ایران از اکتبر سال ۲۰۱۸ تا اکتبر سال جاری تنظیم کرده و ارائه می‌دهد.
بر اساس این گزارش، در بازه زمانی یکساله، دستکم ۲۷۳ زندانی در ایران اعدام شده‌اند.
اعدام زنان
در بین اعدام شدگان ۱۱ زن به اتهام قتل، دیده می‌شود.
آراسته رنجبر و نازدار وطنخواه ۱۵سال به اتهام قتل و مشارکت در قتل در زندان به سر می بردند. ملیحه صالحیان اهل میاندوآب در زندان مرکزی مهاباد و زهرا صفری مقدم که ۴۳ سال سن داشت، در زندان مرکزی نوشهر اعدام شدند.
براساس گزارشهای منتشره در سایتهای حکومتی یک زن زندانی به نام م- الف در زندان نوشهر واقع در استان مازندران و یک زن ۲۵ ساله به نام نوشین در محلی نامشخص اعدام شدند. نوشین، یکی از قربانیان خشونت جنسی بود که به دلیل دفاع از خود و حیثیتش، در یک حاکمیت زن‌ستیز اعدام شد. او پیش از اجرای حکم، درد و رنج خود را با برشمردن برخی از تهدیدات و سوءاستفاده‌هایی که توسط همسر و دوستان همسرش از او می‌شد، بیان کرده بود.
زینب سکانوند ۲۴ ساله نیز متهم بود در ۱۷ سالگی همسرش را به قتل رسانده است. او نیز یکی دیگر از زنان قربانی خشونت جنسی بود که در اکتبر ۲۰۱۸ به دار آویخته شد.
اعدام در ملاءعام
اعدام در ملاءعام به منظور تشدید فضای وحشت در جامعه انجام می شود. در بازه زمانی اکتبر ۲۰۱۸ تا اکتبر ۲۰۱۹، ۱۶ زندانی در ملاءعام اعدام شدند. که از جمله آنها می توان به اعدام حمیدرضا درخشنده در کازرون، اشاره کرد.
اعدام‌های پر ابهام
۴ زندانی با اتهامات مبهم همچون محاربه یا جاسوسی، در فاصله زمانی اکتبر ۲۰۱۸ تا اکتبر ۲۰۱۹ در زمره اعدام شدگان هستند.
قاسم بیت عبدالله و عبدالله کرملاچعب از هموطنان عرب اهوازی به اتهام محاربه، حمیدرضا درخشنده هموطن اهل کازرون به دلیل قتل امام جمعه کازرون و سیدجمال حاجی زواره به اتهام جاسوسی اعدام شدند.
حمیدرضا درخشنده که در خرداد ماه سال ۹۸، امام جمعه کازرون را به دلیل فساد به قتل رسانده بود، به فاصله سه ماه تعیین تکلیف شده و در ملاءعام به دار آویخته شد. علیرغم شکنجه و فشارهای وارده بر این زندانی برای ابزار ندامت، او از کار خود ابراز پشیمانی نکرد.
قاسم بیت عبدالله و عبدالله کرملاچعب در شهریورماه ۹۴ بازداشت و به اتهام محاربه به اعدام محکوم شده بودند. این دو زندانی اتهامات وارده را پرونده‌سازی دستگاه امنیتی به دلیل فعالیت های مذهبی شان اعلام کرده بودند.
سیدجمال حاجی زواره، کارمند هوا فضای سپاه که به اتهام جاسوسی دستگیر شده بود، در اواخر خردادماه اعدام شد. محل اعدام و پرونده وی مخفی بوده و رسانه ای نشد.
اعدام کودک – مجرمان
۵ کودک_مجرم در این فاصله زمانی به دار آویخته شدند.
مهدی سهرابی فر و امین صداقت، در سال ۹۶ در ۱۵ سالگی به اتهام تجاوز بازداشت شده و بدون اطلاع قبلی خود و وکیل‌شان به اعدام محکوم شده بودند. مهدی سهرابی فر، اعدامی دیگری است که دچار معلولیت ذهنی بوده و سابقه ۱۰ سال بستری بودن در بیمارستان روانی داشته است.
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه ای این اعدام را محکوم کرده و اعلام نمود: «این نوجوانان تا فاصله کوتاهی پیش از مرگ اطلاع نداشتند که به اعدام محکوم شده‌اند و آثار جراحات شلاق روی جسدشان نشان از این دارد که پیش از اعدام شلاق خورده‌اند. خانواده‌ها و وکلای آنها از برنامه اعدام مطلع نبودند و با شنیدن خبر شوکه شدند.»
علاوه بر این تورج ۲۲ ساله و حمید اوسطی ۲۴ساله نیز پس از گذراندن ۶ سال حبس در زندان های مرکزی کرج و نور، به چوبه‌های دار سپرده شدند. این دو زندانی در سنین ۱۶ و ۱۷ سالگی مرتکب اتهام انتسابی (قتل) شده بودند.
زینب سکانوند ۲۴ ساله نیز یکی از کودک – مجرمانی بود که در ۱۷ سالگی به قتل همسرش متهم شده بود.
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
