زندان رجایی شهر کرج کجاست؟

زندان رجایی شهر کرج کجاست؟ زندان گوهردشت کرج ،که به نام زندان رجایی شهر ، معروف است در گوهردشت کرج در بلوار موذن قرار دارد و یکی از خوفناک ترین زندان‌های کشور می‌باشد.
رئیس این زندان؛ در حال حاضر فردی به نام غلامرضا ضیایی است. این فرد روز ۱۵ مهر ۱۳۹۶ طی مراسمی با حضور محبی، مدیرکل زندان‌های استان تهران جایگزین مردانی مدیر سابق زندان رجایی شهر شد.
زندان رجایی شهر کرج ، یكی از زندانهای متراكم و پر جمعیت كشور است كه اكثرا زندانیان عادی در آن محبوس هستند. تعدادی از زندانیان سیاسی بطور خاص پس از تظاهراتهای بزرگ سال ۱۳۸۸ نیز در این زندان زندانی شدند.
در حال حاضر تعداد زیادی زندانی سیاسی – امنیتی در زندان رجایی شهر کرج محبوس هستند. زندانیان عقیدتی اهل سنت نیز در یكی از سالنهای این زندان محبوس می‌باشند.
آمار کل زندانیان این زندان بین ۸ الی ۱۲ هزار نفر تخمین زده می شود، در حالی که ظرفیت واقعی آن حدود ۳۰۰۰ نفر می باشد.
شناخته‌ترین مشخصه‌ی این زندان؛ عدم تفکیک زندانیان است که در سالهای اخیر بیش از پیش خود را نشان داده است، بدین صورت که زندانیان در آن براساس جرایم٬ تفکیک نشده‌اند. این موضوع بیشتر در مورد زندانیان سیاسی قابل تشخیص بوده است؛ زیرا زندانیان عقیدتی و سیاسی‌ای که غالبا به این زندان آورده شده‌اند در اندرزگاه‌های پرجمعیت ۱ و ۵ که مربوط به زندانیان خطرناک است، نگهداری می شوند.
زندانیانی که به دلیل ابراز عقیده یا به‌ دلیل فعالیت‌های سیاسی و یا اجتماعی دستگیر می‌شوند، در صورت تشخیص دستگاه‌های امنیتی نظام ولایت فقیه، روانه‌ی این زندان می‌شوند تا به ‌درجات مختلف تحت فشار قرار گیرند و در فضای وهم‌آلود این زندان دست از هرگونه مقاومت و تلاش برای نجات خویش، بردارند.

ساختمان داخلی زندان

زندان رجایی شهر کرج ده بند دارد. هر بند از سه سالن تشکیل شده است. هر سالن ۳۰ اتاق دارد.
زندان رجایی‌شهر کرج با چنین بخش‌هایی شناخته شده است:
بند۱، بند ۴، بند ۶، بند فرهنگی (یا «واحد فرهنگی»)، واحد ۵، فرعی ۵، واحد ۲، اندرزگاه ۲ و اندرزگاه‌های ۱ و ۵، که از پرازدحام‌ترین بخش‌های این زندان هستند. در این زندان، سلول‌هایی با ابعاد دو در دوونیم متر وجود دارد که در همین فضای محدود، معمولا حدود ۴ یا ۵ زندانی را حبس می کنند. همچنین، زندان دارای دالان‌های متعددی است که در آن‌ها سلول‌های بی‌روزنی هستند که شاید پشت دربهای آن، انسان‌های فراموش شده‌ای باشند که سال‌های متمادی برآن‌ها گذشته باشد؛ بی‌آن‌که کسی از سرنوشت‌شان با خبر باشد.

این زندان همچنین دارای یک قرنطینه می باشد. قرنطینه زندان رجایی شهر به ساس و شپش آلوده است. شپش و ساس در بند قرنطینه زندان رجایی شهر؛ زندانیان را به ستوه آورده است.
طبق دستور رئیس زندان رجایی شهر، هر زندانی جدید الورود و یا کسانی که از مرخصی بازمیگردند و یا به هر علتی یک شب را خارج از زندان سپری کرده‌اند پس از بازگشت به زندان باید در قرنطینه زندان حداقل یک شب را بگذرانند.
این قانون که در مورد زندانیان سیاسی نیز صدق می‌کند، باعث بروز مشکلات بسیاری شده است. زیرا بند قرنطینه زندان رجایی شهر ، بشدت آلوده بوده و جانوران موزی همچون ساس و شپش زندانیان را آزار می‌دهند.
بنا به گفته زندانیان سه تن از پاسداربندها بنامهای (اسماعیلی، مرندی و دفتری) در بند قرنطینه حضور دارند که هر سه رفتاری تحقیرآمیز با زندانیان دارند. در اکثر مواقع زندانیان در بدو ورود کاملا برهنه می‌شوند و مورد بازرسی‌ها بسیار توهین‌آمیز قرار می‌گیرند.

نصب دستگاههای پخش پارازیت
در زندان رجایی شهر کرج ، به دلیل نصب دستگاههای پخش پارازیت، اکثر زندانیان سیاسی ، دچار اختلالات عصبی شده‌اند. عوامل حکومتی در این زندان ،اقدام به پخش پارازیتهای مختلف می‌کنند كه باصطلاح مانع ارتباطات زندانیان با خارج از زندان شوند. امواج پارازیت های شدید تأثیرات بسیار منفی بر روح و روان و وضعیت جسمی زندانیان دارد.

زندان رجایی شهر کرج دارای بندهای مختلفی است که هر بند آن ۳ سالن دارد و در مجموع این زندان ۳۶ سالن دارد.
تعداد زيادي از زندانيان سياسي بطور خاص پس از اعتراضات سال ۱۳۸۸ در اين زندان محبوس شده اند. زندانيان عقيدتي اهل سنت كرد و جمعی از زندانیان بلوچ نيز در يكي از سالنهاي اين زندان زندانی هستند. زندانيان سياسي هوادار سازمان مجاهدين و ساير زندانيان سياسي دیگر نیز در اين زندان محبوس می‌باشند.
از آنجایی که زندان رجایی شهر کرج یکی از مخوف ترین زندانهای ایران است که به هیچ سازمان یا نهاد حقوق بشری مستقل؛ اجازه بازدید و بازرسی کامل از بندهای آن را نمی‌دهد که برای بازرسی وارد این زندان شوند، از تمامی بندهای آن اطلاعی در دست نداریم. همچنین در این زندان به دلیل اینکه اصل تفکیک جرائم اجرا نشده است بندهای آن نیز از ترکیب زندانیان مخلتف می باشد. ولی در این مجموعه تلاش شده است تا جایی که قابل تفکیک باشد، این موضوع در نظر گرفته شود.

نگاهی به وضعیت و شرایط بندهای مختلف
بند ۱
مواد مخدر به راحتی در این بند خرید و فروش شده و گفته می شود مسئولان زندان نیز در امر توزیع آن همکاری دارند.
محرومیت از تغذیه مناسب، نبود مواد اولیه مورد نیاز در فروشگاه زندان، عدم رسیدگی پزشکی، وجود و توزیع مواد مخدر، محدودیت تماس برای زندانیان و آمار بالای زندانیان بلاتکلیفی، از جمله مشکلات بند یک زندان رجایی شهر کرج است .در این بند به صورت برنامه ریزی شده، بسیاری از مواد اولیه مورد نیاز زندانیان توزیع نمی‌شود و زندانیان را مجبور می کنند همین مواد اولیه را از بازار سیاه زندان که منافع آن عاید مافیای زندان می شود با قیمتی چند برابر تهیه کنند.
در یک نمونه در این بند، مسئولان بدون توضیح مشخصی اقدام به بازرسی و جمع‌آوری سیگارهای زندانیان کردند و پس از آن زندانیان مجبور شدند مجددا سیگار را از فروشگاه زندان به قیمتی بالاتر خریداری نمایند.

محدودیت تماس تلفنی برای زندانیان در این بند که تنها امکان ارتباط با دنیای بیرون زندان است موجب شده تا آنها نتوانند برای حل موضوعات پرونده ها و کسب رضایت شاکیانشان اقدام کنند و همین امر، عامل بلاتکلیفی های طولانی مدت زندانیان می گردد.
عدم دسترسی به تماس تلفنی به دلیل عدم توازن بین جمعیت زندانیان و تعداد تلفن های عمومی نصب شده در این محل است. با این حال زندانیانی هستند که با استفاده از رانت، اجازه حمل و استفاده علنی از تلفن همراه در زندان را دارند. این تعداد محدود در بعضی از مواقع از تلفن های همراه خود برای درآمد زایی از طریق زندانیان نیازمند به تماس استفاده می کنند.
صدها زندانی بند ۱ از خدمات درمانی مناسب محروم مانده اند، به طوریکه هر شخصی با هر بیماری و مشکلی که بایستی توسط پزشکان متخصص ویزیت و درمان شود؛ هنگامی که به بهداری زندان مراجعه کند تنها یک داروی سرماخوردگی یا مواردی از این دست به او داده می‌شود.

بند ۲
بند ۲ معروف به دارالقرآن می باشد که در آن آموزشهای قرآنی و کلاسهای قرآن برگزار می گردد. مسئولین زندان از نام آن سوء استفاده کرده و امیال پلید خویش را پیش می برند. از جمله اینکه مواد مخدر توسط کارکنان و مسئولین زندان به این بند آورده و سپس به سایر نقاط پخش می شود.
زمانی محکومین این را می فهمند که وارد بند شده و به چشم می بینند که تفاوت این بند با سایر بندهای دیگر این است که کارهای خلاف با برنامه و در خفا توسط عوامل زندان صورت می گیرد.

بند ۴
در بند ۴ بخش قرنطينه‌ وجود دارد که افراد از ابتداي ورود به مدت سه ماه آنجا می‌مانند. در این بند به جز بخش قرنطینه دو بخش دیگر مختص به جوانان ۱۸ تا ۲۰ سال و پیرمردان وجود دارد.
در قرنطینه زندان رجایی شهر شپش و ساس زندانیان را عاصی کرده است. طبق دستور رئیس زندان رجایی شهر، هر زندانی جدید الورود و یا کسانی که از مرخصی بازمیگردند و یا به هر علتی یک شب را خارج از زندان سپری کرده‌اند، باید در قرنطینه زندان حداقل یک شب را سپری نمایند.
این قانون باعث بروز مشکلات بسیاری شده است. زیرا بند قرنطینه زندان رجایی شهر بشدت آلوده است و جانورانی همچون ساس و شپش زندانیان را آزار می‌دهند.
از آنجایی که زندانیان پس از قرنطینه به بندهای دیگر این زندان منتقل می‌شوند، این آلودگی در تمام بند‌های زندان پخش می‌شود.

سالن فوق امنیتی ۱۰ از بند ۴
سالن ۱۰ بند ۴ زندان رجایی شهر یک سالن فوق امنیتی است که در آن کوچکترین ارتباطی با بیرون وجود ندارد. در این سالن زندانیان سیاسی نگهداری می شوند.
سالن ۱۰ به دوربین مدار بسته و سیستم شنود مجهز است؛ و حتی زندانیان در سرویس بهداشتی مجهز به دوربین‌های مدار بسته نیز تحت کنترل می‌باشند. این بند ۴۰ دوربین مدار بسته و ۶۴ سیستم شنود دارد.
در مرداد ماه ۹۶ گارد زندان رجایی شهر به سالن ۱۲ بند ۴ حمله کرده و پس از ضرب و شتم زندانیان سیاسی آنها را با خشونت به سالن ۱۰ این زندان منتقل کردند. در پی حمله گارد زندان رجایی شهر به زندانیان سیاسی و عقیدتی این زندان و انتقال آنها به سالن ۱۰ تمامی ۵۳ نفر زندانی محبوس در این بند دست به اعتصاب غذا زدند.
این زندانیان پس از انتقال خشونت آمیز به سالن ۱۰ ممنوع الملاقات شدند. زندانیان این بند به مدت ۴۰ روز در اعتراض به انتقال خشونت آمیز در اعتصاب غذا به سر بردند.
عفو بین‌الملل در رابطه با شرایط این بند در بیانیه ۲۲ اوت ۲۰۱۷(۳۱ مرداد ۹۶) خود گفت: زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر اخیراً به بند جدیدی منتقل شده‌اند که شرایط آن خفقان‌آور توصیف شده‌است. آنها در اتاق‌هایی با پنجره‌هایی که با ورق فلزی پوشانده شده، نگهداری می‌شوند و از دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذا و تخت کافی محروم گشته‌اند. آنها همچنین از ملاقات حضوری با خانواده و دسترسی به تلفن که معمولاً در سایر نقاط زندان موجود است، منع شده‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل در این بیانیه اعلام کرد وضعیت زندان رجایی شهر و شرایط موجود برای زندانیان سیاسی، شرم آور است. شرایط به‌اندازه‌ای بد است که در زندان رجایی شهر، زندانیان برای ساده‌ترین حقوق انسانی خود ناچار به اعتصاب غذا می‌شوند
شایان ذکر است که عمده این زندانیان از نقاط و شهرهای دیگر به این مکان تبعید شده‌اند؛ با این حال تعداد زیادی از این افراد حتی در حکم قضایی‌شان تبعید لحاظ نشده و با اعمال نظر شخصی بازجویان، زندانبانان و یا دادستانی به تبعید فرستاده شده‌اند.
بند زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج به سیاه‌چالی بدل شده است که زندانیان بدون در اختیار داشتن امکانات اولیه در این کنج رها شده‌اند. امکان پیگیری وضعیتشان و حتی پیگیری شرایط پزشکی و سلامتشان مقدور نبوده و همه‌‌ی راه‌ها به بن‌بستی که مسئولان ایجاد کرده‌اند ختم می‌شود.
لازم به یادآوری است این سالن پیش‌تر محل نگهداری زندانیان اهل سنت بود که پس از اعدام دسته جمعی آنان در روز «دوشنبه سیاه» و متروک ماندن آن، با دستور و نظارت نهادهای امنیتی ،این محل مورد بازسازی و توسعه از منظر امنیتی قرار گرفت.

بند ۷
بند هفت زندان رجایی شهر کرج در حال حاضر محل تعدادی از زندانیان سیاسی- عقیدتی اهل سنت با اتهامات مختلف و همچنین تعدادی از زندانیان تحت عنوان داعش می باشد. زندانیان اهل سنت بعد از جریان دوشنبه سیاه در زندان رجایی شهر به این بند منتقل شدند.
روز دوشنبه یازدهم مردادماه سال ۹۵ معروف به “دوشنبه سیاه” با یورش بی سابقه گارد سیاهپوش زندان رجایی شهر کرج ۳۷ زندانی سنی مذهب محکوم به اعدام، با دستبند، پابند و چشم بند تحت تدابیر شدید امنیتی به سلولهای انفرادی منتقل و روز بعد دستکم ۲۰ تن از آنان اعدام شدند .
روز دوشنبه ۱۱ مردادماه ساعت پنج و نیم عصر نزدیک به یکصد نیروی ویژه، تمام هواخوری های زندان را تعطیل کردند، در همین زمان همه مرخصی‌های کارکنان بطور کامل لغو شد و زندان به دستور نیروهای ویژه اطلاعات (یا اطلاعات سپاه) در اختیار آن‌ها قرار گرفت. کلیه کادر زندان به زندان فرا خوانده شدند. نزدیک به صد نفر نیروی ویژه و مسئولین رده بالای زندان روبروی سالن دوازده صف کشیدند. درب پایین سالن باز شد و گارد با اسلحه، باتون های برقی، گاز اشک آور، لباس‌های ویژه وکلاه‌های ماسک دار، با تمام قوا به سالن ده که تعداد سی‌و‌هفت زندانی سنی‌مذهب در آن محبوس بودند حمله کردند.
ساعت پنج‌ونیم عصر، ماموران با «کلاه‌های درپوش دار» یکی یکی زندانیان سنی‌مذهب را پایین آورده، پابند و دست‌بند از پشت به آن‌ها زدند. با چسب پهن دهان آن‌ها را بستند و با کشیدن کیسه ای بر سر آن‌ها، به سمت «کریدور مادر» و سلول‌های انفرادی بند پنج این زندان برده شدند.
حدود یک‌ساعت انتقال ۳۷ زندانی سالن ۱۰ به این شکل و با خشونت طول کشید و سپس به دستور رئیس زندان درب این سالن خالی را جوشکاری کردند.
تمامی تماس‌ها و خطوط تلفن زندان قطع شده بود، دستگاههای پارازیت انداز برای جلوگیری از اتصال موبایلهای زندانیان فعال شده بودند و زندان به حالت آماده باش کامل درآمده بود. چندین تابوت با وانت وارد زندان شده بود.
در بند هشت از ساعت هشت شب صدای بلند الله اکبر و لا اله الا الله با فریادهای بلند و جمعی شنیده می شد و این شعارها تا یک ساعت و نیم ادامه داشت. صداهای آژیرهای بلند مرتب در بند سپاه شنیده می شد.
این وضعیت مخوف و آماده باش زندان تا روز بعد ادامه پیداکرد و دست‌کم ۲۰ تن از این زندانیان منتقل شده در سحرگاه روز سه شنبه ۱۲ مردادماه ۹۵ اعدام شدند. در حالی که به خانواده‌هایشان برای آخرین ملاقات زنگ شده بود، در میانه راه به آن‌ها اطلاع داده شد به جای زندان و ملاقات به «پزشکی قانونی کهریزک» جایی که اجساد زندانیان اعدام شده را تحویل می‌دهند، مراجعه کنند.

بند ۱۰
ساختمان بند ۱۰ جزء بندهای جدید است که پس از سال ۱۳۵۷ و در زمان نظام ولایت فقیه بنا شده و بقیه بناهای این زندان قدیمی و مربوط به دوران شاه است.
آمفی تئاتر بند ۱۰ پیش از این در زمان کشتار تابستان سال ۱۳۶۷ محل اعدام زندانیان سیاسی با طناب دار بوده است.
برخی می گویند که زیر بند ۱۰ گور جمعی بوده و محل دفن کشته شدگان سال ۶۷ است. به این شکل که زندانیان سیاسی را در آن مقطع پس از قتل با چوبه های دار در همین محل در گورهای جمعی دفن کرده اند.
مسئولین قضایی در زندان رجایی شهر کرج سال گذشته (۱۳۹۶) اقدام به راه اندازی و آماده سازی سالن ۳۶ در بند ۱۰ این زندان کردند. این سالن پس از تظاهرات سراسری در دی ماه ۹۶ راه اندازی شد و تعداد زیادی از بازداشت شدگان تظاهرات سراسری را به این سالن منتقل کردند.
پیش از این، این بند برای متهمین با حکم زیر یک‌سال استفاده می‌شد اما اخیرا علاوه بر زندانیانی سیاسی، تعدادی از زندانیان زیر حکم اعدام با اتهامات جرایم خشن نیز به آن‌جا منتقل شده‌اند.

بند زنان
بند زنان در زندان گوهردشت کرج به طور ناگهانی در سال ۱۳۹۰ منحل شد و زندانیان آن به نقطه نامعلومی منتقل شدند.
صبح روز چهارشنبه، بیست و چهارم فروردین ماه ۹۰، کلیه زندانیان سیاسی و عادی محبوس در بند نسوان (زنان) زندان رجایی شهر کرج به مکان نامعلومی منتقل شدند.
گزارش‌های تایید نشده حاکی از انتقال آنها به «زندان کچویی» می‌باشد، که از زندانهای قدیمی کرج بوده که با توجه به توسعه جمعیت هم اکنون در نزدیکی بافت مسکونی در منطقه «فردیس» قرار گرفته است.

شایان ذکر است که زندان رجایی شهر کرج، زندانی قدیمی است که جمعیتی چند برابر ظرفیت را در خود جای داده است. در این زندان جمع زیادی از زندانیان سیاسی یا امنیتی تبعید شده وجود دارند که از حداقل امکانات بهداشتی محروم مانده اند.
در حالی که این زندان از حداقل استانداردهای بهداشتی نیز عاری است مسئولین زندان اقدام به بستن تمامی منافذ ورود هوای تازه کرده اند. مسئولین زندان با جوش دادن درب و پنجره ها عملا از گردش هوای تازه در زمانی که این زندان فاقد سیستم هواکشی پیشرفته و مناسب است جلوگیری می کنند.
این پنجره ها که پیش تر نیز با حفاظهایی مستحکم مهار شده بود، تماما مشرف به اماکن نظارت شده در داخل زندان هستند برای همین مشخص نیست دلیل بستن آنها چیست.

و آزار و شکنجه زندانیان در این زندان تشریح می شود.
طبعا این مجموعه به دلیل جنایتهای پنهان و عدم رسانه ای شدن خبرها در زندانهای حاکمیت جمهوری اسلامی در ایران؛ بخش بسیار کوچکی است از آنچه که در زندانها می‌گذرد.

در زندان رجایی شهر کرج چه می گذرد؟

در این زندان انسان‌های فراموش شده‌ای هستند که سال‌های متمادی بر آن‌ها گذشته، بی آن که کسی از سرنوشت‌شان باخبر باشد. در هر سلول این زندان، انسان‌هایی با بیماری‌ها و دردهای بی‌شمار، در انتظاری جانفرسا برای پایان احکام حبس‌های طولانی و یا اعدام به سر می‌برند. مسئولان زندان می‌توانند به‌دست خود یا توسط زندانیان شرور؛ به‌راحتی انسان‌ها را دچار نقص‌عضو کنند، مورد تجاوز قراردهند، یا به قتل برسانند.
زندان رجایی‌شهر، فراموش‌خانه‌ای است که برای خرد کردن جسمانی و روانی زندانیان سیاسی و پنهان کردن از دسترس رسانه‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشر به‌کار گرفته می‌شود. کسی که پایش به آنجا برسد حتی با وجود تلاش فعالان حقوق بشر و رسانه‌ها، تا حد زیادی از انظار عمومی پنهان می‌ماند.

زندان رجایی شهر اهرم فشاری در دست بازجویان و شکنجه گران

زندان رجایی‌شهر، برای بازجویان دیگر زندان‌ها نیز حکم یک اهرم فشار را یافته ‌است تا با تهدید اعزام زندانیان به این زندان، بتوانند زندانی را به اعترافات گوناگون واداشته و پرونده‌های جعلی علیه زندانیان بسازند. حتی در صورت مقاومت زندانیان یا عدم همکاری‌ با بازجوها، آن‌ها را برای تنبیه به زندان رجایی‌شهر می‌فرستند تا به‌اصطلاح «ادب» شوند.
موارد تنبیهی، از جمله فرستادن به بند متهمان سرقت مسلحانه و اشرار، ریختن آب جوش بر دست و پای فرد، تعرض جنسی به زندانی و یا حتی در مواردی که بخواهند فراتر از تنبیه عمل کنند؛ فرستادن زندانی به بندهای ۱ و ۵ که با تهیه‌ی سناریویی در صورت نیاز، توسط زندانیان شرور به قتل برسانند.

روش‌های تنبیهی در این زندان

زندانیانی که در اوین مقاومت کنند یا روی خواسته‌هاشان پافشاری کنند و از مواضع‌شان کوتاه نیایند، با سه نوع سفارش از سوی مسئولان زندان اوین به روسای زندان رجایی‌شهر معرفی شده و برای زیر فشار قرارگرفتن و خردشدن به آنجا فرستاده می‌شوند. این دسته از زندانیان، پس از ورود به رجایی‌شهر، بر اساس نوع سفارشی که در مورد او شده ‌است، مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند. مثلا، در صورتی که برای زندانی، سفارش «شماره‌ی ۳» پیشنهاد شده باشد، او را به بند محکومین عادی و افراد نیمه‌خطرناک می‌فرستند و با شرایط بد و محدودیت‌ها تنبیه‌اش می‌کنند. اگر سفارش، «شماره‌ی ۲» باشد، محکوم مورد نظر را به بند محکومین سرقت مسلحانه و افراد خطرناک و شرور می‌فرستند و او را با گرفتن رخت و لباس و ساعت و انگشتر و پول، خواباندن در جای بد؛ تعرض جنسی و ریختن آب جوش بر دست و پا و کمرش تنبیه می‌کنند. البته «خوراندن ادرار و مدفوع» نیز در صورتی که در سفارش باشد توسط متولیان زندان انجام می‌شود .
اما اگر سفارش از نوع درجه‌ی ۱ باشد-که معمولا موارد اندکی در سال پیش می‌آید و رئیس حفاظت مستقیما و دورادور بر آن نظارت دارد، شخص را به بندهای ۵ و۱ انتقال می‌دهند که در آن منتظران اجرای حکم اعدام و زندانیان دارای سابقه‌ی چندین فقره قتل در بیرون از زندان، و یا حتی قاتلین مرتکب چند فقره قتل در زندان، نگهداری می‌شوند. بیشتر این افراد را متولیان زندان با ترفندهایی معتاد کرده‌اند تا برای چند گرم مواد مخدر، هر کسی را به راحتی به قتل برسانند.
یکی از شکنجه گران این زندان به نام حسن آخریان به مدت چندین سال رئیس بند ۱ زندان گوهردشت کرج بود. او در زمان به عهده گرفتن ریاست این بند اقدام به ساختن شکنجه گاهی نمود که خود شخصا زندانیان را مورد وحشیانه ترین شکنجه ها قرار می داد.
حسن آخریان دستور می داد که به زندانیان بی دفاع پابند؛ دست بند از پشت و چشم بند بزنند و همراه با مأموران رده بالای زندان اقدام به شکستن دست و پا و سایر اعضای بدن زندانیان می نمود.
گفتنی است که رئیس زندان و معاون وی به حسن آخریان اختیارات گسترده ای داده بودند که بتواند هر جنایتی را علیه زندانیان در زندان مرتکب شود.

شرایط زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج

زندان رجایی شهر کرج به عنوان یکی از پر خطرترین زندانهای ایران، بصورت تبعیدگاهی برای زندانیان سیاسی درآمده است که تعداد زیادی زندانی سیاسی در آن نگهداری می شوند.
این زندان در سایه خودسری مسئولان و مدیریت آن همواره شاهد موارد متعددی از شکنجه، تجاوز، قتل و سایر موارد نقض حقوق بشر است.
زندانیان سیاسی در زندان رجایی‌شهر مجبورند با جنایتکاران خطرناک، قاتلان، متجاوزان و معتادان یا قاچاقچیان مواد مخدری هم‌سلول باشند که در حمله و هجوم به هم سلولی‌های خود تردید نمی‌کنند. این گونه زندانیان، هیچ چیزی ندارند که از دست بدهند و اغلب نیز محکوم به حبس ابد یا اعدام هستند. همین است که مرگ‌های مرموز در این زندان را شدت بخشیده و نگرانی مراجع مدافع حقوق بشر را نسبت به این موضوع دو چندان کرده است.
در زندان گوهردشت کرج جهت اذیت، شکنجه و حتی قتل زندانیان سیاسی از زندانیان خطرناک نیز استفاده می شود این زندانیان خطرناک در ازای مواد مخدر، تعویق اجرای حکم اعدام و در مواردی آزادی، با مأموران زندان همکاری میکنند. یکی از این افراد به نام اسماعیل افتخاری بود.
اسماعیل افتخاری معروف به «اسمال تیغ زن» از مقامات سابق کمیته انقلاب اسلامی تهران و وزارت اطلاعات است که در سال ۱۳۷۷ به اتهام دهها فقره زورگیری، ربودن و تجاوز به دختران، سرقت اموال مردم، جاسوسی، قاچاق مواد مخدر، شکنجه و قتل، سرقت اشیا عتقیه مصادره شده توسط کمیته و …. دستگیر و پس از دوبار محاکمه تنها به مدت کوتاهی زندان محکوم گردید. او در بسیاری سازمانهای دیگر از جمله بنیاد مستضعفان، دادگاه انقلاب و حراست سازمان دخانیات مسئولیت داشته است.
اسماعیل افتخاری که در قتل، شکنجه، تجاوز، آدم ربائی، باجگیری و صدها جنایت دیگر که خود به آنها اعتراف کرده بود به مدت کوتاهی پس از بازداشت، بدستور قربانعلی دری نجف آبادی دادستان وقت کل کشور آزاد شد.

وضعیت بهداشتی و سیستم مدیریتی در زندان رجایی شهر

تغذیه نامناسب، شرایط غیربهداشتی محیط، فقدان امکانات درمانی و خدمات پزشکی، نداشتن هواخوری مناسب و نداشتن سیستم سرمایش و گرمایشی از جمله موارد رایجی است که می توان به آن اشاره کرد.

در زندان رجایی شهر کرج به دلیل کمبود مکان مناسب، زندانیان مبتلا به بیماریهای روانی، ایدز، هپاتیت و دیگر امراض عفونی هستند.
یکی از موارد نگران کننده، توزیع گسترده ماده مخدر” کراک” است. شایع ترین ماده مخدر در زندان رجایی شهر “کراک” بوده که بنابر نظریه پزشکی مصرف آن ده ها بار خطرناک تر از هروئین است.
سیستم زندانبانی و مدیریتی زندان رجایی شهر متکی بر تله گذاری و پرونده سازی و سر به نیست کردن زندانیان می باشد که به شیوه‌های زیر انجام می شود:
ایجاد درگیری ساختگی برای پرونده سازی،
گذاشتن مواد مخدر در اسباب و اثاثیه و لباس زندانی؛
معتاد کردن زندانی های مزاحم با مواد مخدر و قرصهای روان گردان؛
وادار کردن زندانی و ایجاد زمینه برای خودکشی؛
و در صورت اقتضاء سر به نیست کردن زندانی از هر راهی
سر به نیست کردن زندانیان در اواخر شب و یا ساعت ۳ و ۴ صبح در سالن های انفرادی که کسی نیست انجام می شود. در این زمانها؛ ‌زندانی فردی را در انفرادی در حالی که گیج دهها قرص است و چند ده سی سی متادون خورده حلق آویز می کنند و پرونده مرگش با چند امضا و اقدام به خودکشی و مرگ بر اثر آن؛ بسته می‌شود.

آمار و اسامی برخی از زندانیان محکوم به اعدام در بندهای مختلف زندان رجایی شهر کرج
سازمان ملل در گزارش سالانه خود اعلام کرد که ایران بعد از چین بیشترین تعداد اعدام‌ها را به خود اختصاص داده است. طبق گزارش‌های سازمان‌های غیردولتی حقوق بشر، هر ساله چندصد نفر در ایران اعدام می‌شوند. اما، تعداد واقعی اعدام‌ها به مراتب،بیش از تعداد گزارش شده می باشد.
همچنین گزارش شده است که ایران کشوری با بالاترین تعداد اعدام‌های در ملاء عام است. مقامات ایرانی از مجازات مرگ به عنوان ابزاری جهت گسترش فضای ارعاب و ترس در جامعه استفاده می‌کنند.
براساس گزارشهایی که تا کنون بدست کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام رسیده است، آمار زندانيان محکوم به اعدام تنها در سه بند زندان رجایی شهر کرج بیش از ۲۸۰ نفر می‌باشد.
در بند ۳ زندان رجایی شهر کرج هم اکنون بیش از ۱۲۰ زندانی در انتظار حکم اعدام (قصاص) به سر می برند. بند ۳ زندان رجایی شهر کرج مجموعا حدود ۲۱۰ زندانی دارد که بیش از نیمی از زندانیان این بند محکوم به اعدام هستند.
در بند ۱۰ این زندان ۸۶ زندانی محکوم به اعدام هستند. این بند ۲۶۴ زندانی دارد که ۸۶ نفر از آنها محکوم به اعدام می باشند. به این ترتیب حدود یک‌سوم زندانیان بند ۱۰ زندان رجایی شهر کرج را محکومین به اعدام تشکیل می‌دهند.
در بند جوانان این زندان نیز نزدیک به ۸۰ محکوم به اعدام محبوس می‌باشند. این بند حدود ۱۸۰ زندانی در سنین زیر ۲۵ سال دارد که حدود ۸۰ نفر از این زندانیان به قصاص محکوم شده اند. تعدادی از این محکوم شدگان پیش از ۱۸ سالگی بازداشت شده اند.

در بهمن ماه سال ۹۷ اسامی ۵۷ زندانی محکوم به اعدام در زندان رجایی شهر کرج شمارش شده است.

اسامی و مشخصات زندانیان سیاسی محبوس در بند ۴ زندان رجایی شهر (گوهردشت کرج) که در تاریخ ۵مهرماه ۹۹ منتشر شده است:‌

زندانیان سیاسی محبوس در سالن اصلی ۱۰- بند ۴:

۱. زندانی سیاسی افشین بایمانی، تاریخ بازداشت: ۱۵ شهریور ۱۳۷۹، اتهام: محاربه از طریق همکاری با سازمان مجاهدین خلق، محکوم به حبس ابد، وی مدت ۲۰ سال است که در زندان بسر می برد.

۲. زندانی سیاسی فرهنگ پورمنصوری تاریخ بازداشت: ۸ دی ۱۳۷۹، اتهام: هواپیماربایی، محکوم به حبس ابد، وی مدت ۲۰ سال است که در زندان بسر می برد.

۳. زندانی سیاسی حسن صادقی، تاریخ بازداشت: ۹ بهمن ۱۳۹۱، اتهام: محاربه از طریق هواداری از سازمان مجاهدین خلق، محکوم به ۱۵ سال زندان و مصادره اموال شامل مغازه و منزل مسکونی، وی هم اکنون مدت ۷ سال است که در زندان به سر می برد.

۴. زندانی سیاسی کرد آرش نصری، تاریخ بازداشت: ۲۸ آذر ۱۳۹۸، اتهامات: عضویت در کومله و خه بات، ورود غیرقانونی به کشور، خروج غیرقانونی از کشور، نگهداری سلاح و فشنگ غیر مکشوفه، محکوم به ۱۳ سال و شش ماه زندان

۵. زندانی سیاسی کرد هوشنگ رضایی، تاریخ بازداشت: ۱۳۸۹، اتهام: محاربه از طریق عضویت در حزب کومله، جاسوسی، قتل، محکوم به ۱۵ سال زندان، وی هم اکنون مدت ۱۰ سال است که در زندان به سر می برد.

۶. زندانی سیاسی بهنام موسیوند، تاریخ بازداشت: ۱۲ بهمن ۱۳۹۶، اتهام: اجتماع و تبانی و فعالیت تبلیغی علیه نظام، محکوم به ۵ سال زندان

۷. زندانی سیاسی محمدعلی (پیروز) منصوری، تاریخ بازداشت: شهریور ۱۳۸۶، اتهام: محاربه از طریق هواداری از سازمان مجاهدین خلق، محکوم به ۱۵ سال و تبعید که در یک پرونده سازی دیگر به اتهام تبلیغ علیه نظام در سال ۹۷ به ۵ سال حبس دیگر محکوم شد. وی هم اکنون مدت ۱۳سال است که در زندان به سر می برد.

۸. زندانی سیاسی ابوالقاسم فولادوند، تاریخ بازداشت: ۱۳۹۲، اتهام: محاربه از طریق هواداری از سازمان مجاهدین خلق، محکوم به ۱۵ سال زندان، وی هم اکنون ۷ سال است که در زندان به سر می برد.

۹.زندانی سیاسی آرش صادقی، تاریخ بازداشت: ۱۸ خرداد ۱۳۹۵، اتهام: تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی، توهین به رهبری و نشر اکاذیب، محکوم به ۱۹ سال زندان. آقای آرش صادقی مبتلا به سرطان استخوان بوده که پس از عمل جراحی و معالجه نیمه تمام هم اکنون با مشکلات جسمی زیاد پنجمین سال حبس خود را می گذراند.

۱۰. زندانی سیاسی و فعال آذربایجانی لطیف حسنی، تاریخ بازداشت: ۱۸ بهمن ۱۳۹۱، اتهام: تاسیس گروه یئنی گاموح (جنبش بیداری ملی آذربایجان نوین)، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام، محکوم به ۹ سال زندان

۱۱. زندانی سیاسی اهل سنت حمزه سواری، تاریخ بازداشت: ۱۱ شهریور ۱۳۸۴، اتهام: محاربه و اقدام علیه امنیت ملی، محکوم به حبس ابد، وی در ۱۶ سالگی بازداشت و هم اکنون پانزده سال است که در زندان به سر می برد.

۱۲. زندانی امنیتی بابک دادبخش، تاریخ بازداشت: ۸ آبان ۱۳۹۷، اتهام: بغی و محاربه، محکوم به ۲۵ سال زندان

۱۳. زندانی امنیتی اصغر پاداشی، تاریخ بازداشت: شهریور ۱۳۸۷، اتهام: جاسوسی برای موساد، محکوم به ۱۰ سال زندان و پرداخت جریمه ۳۴ هزار دلاری، وی به دلیل عدم پرداخت جریمه نقدی پس از گذشت دو سال از پایان محکومیت همچنان در زندان محبوس است.

۱۴. رضا محمدحسینی، تاریخ بازداشت: اردیبهشت ۹۸، اتهام: اجتماع و تبانی و اقدام علیه امنیت ملی، محکوم به ۷ سال زندان

۱۵. زندانی سیاسی سعید ماسوری، تاریخ بازداشت: ۱۹ دی ۱۳۷۹، اتهام: محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق. محکوم به حبس ابد، وی هم اکنون مدت ۲۰ سال است که در زندان محبوس است.

۱۶. زندانی سیاسی کرد مطلب احمدیان، تاریخ بازداشت: ۱۳ مهر ۱۳۸۹، اتهام: محاربه از طریق عضویت در کومله، محکوم به ۳۰ سال زندان، وی هم اکنون مدت ۱۰ سال است که در زندان به سر می برد. او به دلیل شکنجه های دوران بازجویی و دوره زندان نیمه مفلوج و با بیماریهای زیادی مواجه است.

۱۷. زندانی سیاسی و فعال کارگری جعفر عظیم زاده، تاریخ بازداشت: ۹ بهمن ۹۷، اتهامات: اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم برضد امنیت داخلی، خارجی و تبلیغ علیه نظام، محکوم به ۶سال و نیم زندان و ۳۰ ضربه شلاق علاوه بر این در مرداد۹۹ در یک پرونده سازی به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۱۳ ماه حبس دیگر محکوم شد.

۱۸. زندانی سیاسی و فعال کارگری علی ال اسحاق، تاریخ بازداشت: آبان ۹۸، بلاتکلیف

۱۹. زندانی امنیتی ایرج حاتمی، تاریخ بازداشت:۲۶ مهر ۱۳۸۹، اتهام: جاسوسی برای امریکا، محکوم به ۱۰ سال زندان

زندانیان عقیدتی و سیاسی محبوس در فرعی ۱۰ بند ۴:

۱. زندانی عقیدتی بهایی فرهاد فهندژ، تاریخ بازداشت: ۲۶ مهرماه ۱۳۹۱، اتهام: تبلیغ آیین بهایی و اداره تشکیلات بهایی، محکوم به ۱۰ سال زندان، او هم‌اکنون ۸ سال است که در زندان به سر می برد.

۲. زندانی سیاسی فرهاد میثمی، تاریخ بازداشت: ۹ مرداد ۱۳۹۷، اتهامات: اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور و فعالیت تبلیغی علیه نظام، محکوم به ۶ سال زندان و ۲ سال محرومیت از عضویت در احزاب و گروه‌های سیاسی و اجتماعی، فعالیت در فضای مجازی، رسانه‌ها، مطبوعات و خروج از کشور

۳. زندانی سیاسی مهدی مسکین نواز، تاریخ بازداشت: ۱۵ اردیبهشت ۹۸ ، اتهامات: اجتماع و تبانی، اقدام علیه امنیت ملی، توهین به خامنه ای و تبلیغ علیه نظام، محکوم به ۱۳ سال حبس تعزیری و دو سال اقامت اجباری در فهرج کرمان و ممنوعیت از عضویت در احزاب و گروه‌های سیاسی

۴. زندانی سیاسی پیمان عارفی، تاریخ بازداشت: اردیبهشت ۸۸، اتهامات: سب نبی و هواداری از انجمن پادشاهی، محکوم به ۱۵ سال زندان

۵. زندانی امنیتی شهرام پورمنصوری، تاریخ بازداشت: ۸ دی ۱۳۷۹، اتهام: هواپیماربایی، محکوم به حبس ابد، وی در ۱۷ سالگی بازداشت و هم اکنون مدت ۲۰ سال است که در زندان به سر می برد.

شایان ذکر است که زندان رجایی شهر علاوه بر تبعیدگاه؛ محل اعدام زندانیان سایر زندانها نیز می‌باشد. زندانیان زندانهای مختلف تهران جهت اجرای حکم از چند روز قبل به سلولهای انفرادی زندان رجایی شهر منتقل می‌شوند.
با آرزوی روزی که این زندانهای مخوف در ایران تعطیل شوند و جوانان سرزمین ما؛ برای آبادانی و رفاه کشورشان بکار گرفته شوند.