بر اساس دادنامه حمزه درویش زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت، وی توسط زندانیان جرائم خشن با شیشه مسموم شده و جانش در خطر است.
در دادنامه حمزه درویش که در بهمن ۱۴۰۰ نوشته و از زندان لاکان رشت منتشر شده است، این زندانی سیاسی اهل سنت از گزارشگر ویژه سازمان ملل خواستار رسیدگی به وضعیت خود و نجات جانش شده است.
کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام ۶ بهمن ۱۴۰۰، زندانی سیاسی حمزه درویش از زندان لاکان رشت طی دادنامه ای از گزارشگر ویژه حقوق بشر آقای جاوید رحمان خواست که از او حمایت کنند. او در شکایتنامه اش از توطئه قتل خود توسط اطلاعات خبر داده و اظهار داشت که زندانبانان به او گفته اند: «ما به هیچ شخص، کشور و حتی سازمان ملل پاسخگو نیستیم، ما اینجا هستیم که حق زندگی را از شما بگیریم!»
در دادنامه حمزه درویش درباره توطئه قتل خود آمده است:
«حدود ۴ ماه بود هر هفته به مدت دو سه روز شکم درد شدیدی می گرفتم. چند روز پیش توسط چند زندانی که شاهد این ماجرا بودند مطلع شدم که یکی از زندانیان که مزدور رژیم است، در فلاسک چای من مواد مخدر شیشه می ریخته و مرا مسموم می کرده است. همین مسمومیت ها باعث شده که سیستم دفاعی بدنم ضعیف شود و بدنم بخاطر عدم دفع عفونت روزبروز لاغرتر و ضعیف تر شود. بطوری که وزنم در طول ۴ ماه از ۸۳ کیلوگرم به ۶۳ کیلوگرم رسیده است. اگر دوستانم متوجه این عمل زشت و غیرانسانی نمی شدند، تا چند ماه آینده کاملا از پا درآمده بودم.»
در دادنامه حمزه درویش خطاب به گزارشگر ویژه سازمان ملل آمده است:
«بنده بارها در نامه هایی که برای شما ارسال کردم، عنوان نموده ام که به خاطر مطالبی که ناخواسته از آنها مطلع شده ام، از دست کارشناسان اداره اطلاعات رشت با اسامی مستعار ناصری، حسینی، رضا و مبشری امنیت جانی ندارم. بدین منظور درخواست به حق و قانونی من اینست که بنا به قانون تفکیک جرائم مرا از زندانیان جرائم خشن جدا کرده و به سالن زندانیان سیاسی زندان اوین یا گوهردشت انتقال دهند.»
این زندانی سیاسی در پایان دادنامه خود خطاب به جاوید رحمان هشدار داده است: «اکنون که زنده هستم و اتفاق ناگوار و جبران ناپذیری رخ نداده، در حد توانتان پیگیری و از من حمایت کنید که بعد از مردن من بیانیه ها محکوم کردن ها هیچ سودی به حال من و خانواده ام ندارد.»
نسخه ای از دادنامه حمزه درویش زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت به دست کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام رسیده و جهت اطلاع خوانندگان در زیر می آوریم:
«با عرض سلام و خسته نباشید خدمت آقای گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران آقای جاوید رحمان
احتراما به استحضار می رساند اینجانب حمزه درویش هستم ۲۸ ساله، زندانی سیاسی زندان مرکزی رشت لاکان
آقای جاوید رحمان
با توجه به نامه هایی که برای شما نوشتم و پیگیریهایی که از جانب شما صورت گرفت، بازرسانی از قوه قضاییه به نزد من آمده و با چند سوال پوچ و بی ارزش که هیچ ربطی به خواسته های من نداشت با تمسخر گفتند ما به هیچ شخص، کشور و حتی سازمان ملل هم پاسخگو نیستیم چه برسد به جاوید رحمان
افراد ضد انقلابی مثل تو حق زندگی در جامعه را ندارند. ما اینجا هستیم که حق زندگی را از شما بگیریم. حتی اجازه نمی دهیم در زندان هم با آرامش و آسایش زندگی کنید.
آقای جاوید رحمان
همانطور که در نامه های قبلی عنوان کردم، بنده در زندان مرکزی رشت از دست اداره اطلاعات رشت و مسئولین زندان لاکان و زندانیان امنیت جانی ندارم.
همین دو ماه اخیر با چراغ سبز و حمایت مسئولان زندان سه بار زندانیان جرائم خشن به طرف من حمله ور شده و مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند.
اما بدتر از این ضرب و شتم ها جنایتی هست که خود چند روز پیش متوجه آن شدم. حدود ۴ ماه بود هر هفته به مدت دو سه روز شکم درد شدیدی می گرفتم و هنگام دستشویی خون از من خارج می شد. چند روز پیش توسط چند زندانی که شاهد این ماجرا بودند مطلع شدم که یکی از زندانیان که مزدور رژیم است، در فلاسک چای من مواد مخدر شیشه می ریخته و مرا مسموم می کرده است. همین مسمومیت ها باعث شده که سیستم دفاعی بدنم ضعیف شود و بدنم بخاطر عدم دفع عفونت روزبروز لاغرتر و ضعیف تر شود. بطوری که وزنم در طول ۴ ماه از ۸۳ کیلوگرم به ۶۳ کیلوگرم رسیده است.
اگر دوستانم متوجه این عمل زشت و غیرانسانی نمی شدند، تا چند ماه آینده کاملا از پا درآمده و در بستر خواب می افتادم.
آقای جاوید رحمان
حال سوال اینجاست با توجه به گران بودن مواد مخدر شیشه در داخل زندان، چرا باید شخصی که ملاقاتی نداشته و کسی را ندارد که پول به حسابش واریز نماید چنین مواد مخدر گران قیمتی را در چای من بریزد.
بنده بارها در نامه هایی که برای شما ارسال کردم، عنوان نموده ام که به خاطر مطالبی که ناخواسته از آنها مطلع شده ام، از دست کارشناسان اداره اطلاعات رشت با اسامی مستعار ناصری، حسینی، رضا و مبشری امنیت جانی ندارم. بدین منظور درخواست به حق و قانونی من اینست که بنا به قانون تفکیک جرائم مرا از زندانیان جرائم خشن جدا کرده و به سالن زندانیان سیاسی زندان اوین یا گوهردشت انتقال دهند.
آقای جاوید رحمان
در آخر می خواهم به شما بگویم اکنون که زنده هستم و اتفاق ناگوار و جبران ناپذیری رخ نداده، در حد توانتان پیگیری و از من حمایت کنید که بعد از مردن من بیانیه ها محکوم کردن ها هیچ سودی به حال من و خانواده ام ندارد.
حمزه درویش – زندان مرکزی لاکان – بهمن ۱۴۰۰»
شایان ذکر است روز جمعه ۲۸ آبان ۱۴۰۰، زندانی سیاسی حمزه درویش از زندان لاکان رشت در یک پیام صوتی با یادآوری خونهای ریخته در آبان ۹۸ بر محاکمه سران جنایتکار نظام ولایت فقیه تاکید کرده و گفت: «با تمام توان و قدرت خود به مبارزه بر علیه خامنه‌ای جانی و جنایتکار تروریست ادامه خواهم داد».
زندانی سیاسی اهل سنت، حمزه درویش ۲۸ ساله دوران محکومیت ۱۵ ساله خود را در تبعید در زندان لاکان رشت سپری می کند. حمزه درویش روز ۲۳ اردیبهشت ماه ۹۹ به اجبار از زندان رجایی‌شهر کرج، به زندان لاکان رشت منتقل شد و با هدف همکاری با اطلاعات تحت فشار و شکنجه قرار گرفت.
او پیش از این در تاریخ ۳۰ تیرماه ۹۹، در اعتراض به عدم رعایت اصل تفکیک جرائم و با درخواست بازگشت به زندان رجایی شهر کرج اعتصاب غذا کرده بود.
آقای حمزه درویش چندی پیش نیز، با نوشتن نامه سرگشاده ای به گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران، آقای جاوید رحمان، درباره تهدیدات و خواسته اطلاعات مبنی بر همکاری نوشته و خواهان دخالت این مقام حقوق بشری برای نجات جان خود شده بود.
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
