حمله ماموران به خانه مهران قره باغی – مادر مهران: «من او را به خدا سپردم»

در حمله ماموران به خانه مهران قره باغی، ضمن تقتیش منزل و تحت فشار گذاشتن خانواده، گوشیهای موبایل نیز ضبط شد. ماموران از مادر مهران خواستند او را تحت فشار بگذارد که از عقایدش کوتاه بیاید. وضعیت مهران قره باغی در زندان شیبان اهواز وخیم است.

خبرهای رسیده حاکی از حمله ماموران به خانه مهران قره باغی، آزار خانواده و ضبط گوشیهای موبایل برای افزایش فشار بر این زندانی سیاسی است.

بر اساس گزارشهای رسیده به کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام دوشنبه ۲۷ دیماه، ماموران اطلاعاتی حدود دو هفته پیش به منزل مادر سالخورده زندانی سیاسی مهران قره‌باغی یورش برده و اقدام به بازرسی منزل و ضبط گوشیهای کلیه اعضاء خانواده کردند.

به گفته یک منبع مطلع، مأموران پس از تفتیش منزل و ضبط موبایلها، خانواده این زندانی سیاسی را تحت فشار گذاشتند که در تماس‌های تلفنی فرزندشان، به او فشار بیاورند که از عقایدش کوتاه بیاید وگرنه همچنان در زندان باقی خواهد ماند. مادر مهران به این موضوع اعتراض کرده و گفته است:«چندین ماه است که نگذاشتید حتی یک بار پسرم را ببینم. حالا هم او را به شیبان اهواز تبعید کردید. من او را به خدا سپردم».

به گفته همین منبع، پس از این حمله و هجوم وضعیت جسمانی مادر مهران قره باغی به هم خورده و دچار ناراحتی قلبی شده است.

زندانی سیاسی مهران قره‌باغی در بدترین شرایط ممکن در زندان شیبان محبوس است. وی علاوه بر فشار در زندان، با آزار و اذیت خانواده اش و یورش مأموران امنیتی به منزل مسکونی‌شان روبرو است.

زندانی سیاسی مهران قره باغی در شرایط خطیر در زندان شیبان اهواز

بر اساس گزارش دیگری که به کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام رسیده است، زندانی سیاسی مهران قره باغی هم اکنون در زندان شیبان در شرایط سختی قرار دارد.

در این زندان وی بر خلاف اصل تفکیک جرائم با زندانیان جرائم خشن هم بند است. همچنین وضعیت بهداشتی این بند خراب و پر از ساس است به طوری که شبها زندانیان نمی توانند از هجوم ساس ها، استراحت کنند و بدن همه از شدت خارش زخم شده است.

مسئولان زندان بندها را ماهی یک بار سم پاشی می‌کنند ولی به دلیل تراکم جمعیت، کمبود جا، نبود مواد بهداشتی و ابتلاء زندانیان به بیماری‌های پوستی، وضعیت بهداشتی بند وخیم است.

وضعیت غذایی نیز بسیار بد و بی کیفیت است و زندانیان مجبورند با هزینه کردن از جیب خود، مواد غذایی روزانه‌شان را تأمین کنند. این در حالی است که اجناس در فروشگاه زندانی به چند برابر بیرون از زندان فروخته می شود.