زینب جلالیان در زندان قرچک ورامین با پرونده سازی جدید مواجه شده و از تاریخ ۱۰اردیبهشت۹۹ که از زندان خوی بطور ناگهانی خارج شد، همچنان در زندان مخوف قرچک ورامین در بلاتکلیفی بسر میبرد.
به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، ۱۳خرداد۹۹، زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، زینب جلالیان، همچنان در قرنطینه زندان قرچک ورامین بسر میبرد و بنابر تماس کوتاهی که با پدرش داشته، از انتقال پرونده اش به شعبه ۱۰۱ دادگاه جزایی و تشکیل پرونده جدید خبر داده است.
علی جلالیان پدر زینب جلالیان ضمن ابراز نگرانی از ادامه نگهداری فرزندش در قرنطینه قرچک ورامین گفته است که هفته گذشته از طریق یک پیام کوتاه مطلع شده پرونده فرزندش به شعبه ۱۰۱ دادگاه جزایی تهران ارسال شده است. اما وی از دلیل تشکیل پرونده جدید و موضوع این دادگاه هیچ اطلاعی ندارد.
آقای جلالیان وضعیت قرنطینه زندان قرچک ورامین را نامناسب و غیربهداشتی خواند و گفت زینب در تماس هایی که با خانواده داشته از دلیل انتقال خود به این زندان اظهار بی اطلاعی کرده و مسئولین زندان نیز تاکنون پاسخی در این مورد نداده اند.
علی جلالیان ضمن ابراز نگرانی شدید در خصوص انتقال زینب جلالیان به قرنطینه قرچک ورامین و ادامه نگهداری او در این زندان خواستار پایان دادن به تحمیل شرایط سختی شد که بر فرزندش اعمال میشود.
شایان ذکر است زینب جلالیان در تاریخ ۱۰اردیبهشت۹۹ بطور ناگهانی توسط نیروهای امنیتی از زندان خوی خارج شد، این زندانی مدت دو روز با چشمبند و دستبند در زندانهای مختلف از جمله کرمانشاه و ارومیه و اوین سرگردان بود و بعد از اینکه این زندانها از پذیرش وی سرباز زدند او را به زندان قرچک ورامین منتقل کردند.
زندانی سیاسی زینب جلالیان از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی در حاکمیت ولایت فقیه بوده و سنگین‌ترین محکومیت (حبس ابد) را در بین زنان زندانی سیاسی دارد.
زینب جلالیان متولد ۱۳۶۱، در روز ۲۰ اسفند ماه ۱۳۸۶توسط ماموران امنیتی با ضرب و شتم و به زور اسلحه در جاده کرمانشاه – سنندج بازداشت و سپس به بازداشتگاه ستاد خبری اطلاعات واقع در میدان نفت کرمانشاه منتقل شد و تحت شدیدترین شکنجه‌های روحی و جسمی قرار گرفت.
زینب در سال ۱۳۸۸ به اتهام محاربه به اعدام محکوم شد. دادگاه رسیدگی به اتهامات زینب جلالیان بدون حضور وکیل مدافع برگزار شد و تنها چند دقیقه بیشتر طول نکشید. محکومیت وی در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد کاهش یافت.
شایان ذکر است در اسفند ۱۳۹۸، سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای از مقامات حکومتی ایران خواست که زندانی سیاسی زینب جلالیان را آزاد کنند و به ۱۲ سال حبس ناعادلانه وی پایان دهند.
گفتنی است زندان قرچک ورامین معروف به کهریزک دوم محل نگهداری بیش از ۲ هزار زن زندانی است، این زندان از حداقلهای بهداشتی برخوردار نیست، قانون تفکیک جرائم در آن اجرا نمی شود، قضائیه ایران از این زندان برای ایجاد فشار مضاعف بر زندانیان سیاسی استفاده می‌کند.
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
